Беҳзод
Маъно
Ин ном аз забони форсӣ сарчашма мегирад. Он аз ду унсур иборат аст: "беҳ" ба маънои "хуб" ё "беҳтарин" ва "зод" ба маънои "асл", "таваллуд" ё "нажод". Аз ин рӯ, ин ном ба шахси дорои асли хуб, таваллуди асил ё насаби аъло далолат мекунад. Он аксар вақт сифатҳои шараф, фазилат ва мақоми баланди иҷтимоиро ифода мекунад.
Фактҳо
Ин ном дар фарҳанги форсӣ ва туркӣ решаҳои амиқ дошта, бахусус бо давраи Темуриён иртибот дорад. Он аз калимаи форсии «беҳ», ки маънои «хуб» ё «аъло»-ро дорад, ва «зод», ки эҳтимолан шакли тағйирёфта ё хурдшудаи «зода» ба маънои «зодашуда» аст, гирифта шудааст. Аз ин рӯ, ин ном умуман маънои «некзод», «наҷибзода» ё «фарзанди аъло»-ро ифода мекунад. Машҳурияти он бо номи рассоми машҳури форси мусаввири асри 15 Камолиддин Беҳзод сахт алоқаманд аст, ки осори зебо ва маҳорати баланди ӯ дар ҳунараш ба ин ном эътибори бузург овард. Аҳамияти фарҳангии ин ном аз маънои луғавӣ ва иртиботи он бо нобиғаи санъат фаротар аст. Он давраи таърихии шукуфоии бузурги фарҳангиро дар Осиёи Марказӣ ва Форс инъикос мекунад, ки бо сарпарастии санъат, илм ва ҷустуҷӯҳои зеҳнӣ хос буд. Доштани ин ном ба маънои ёдоварӣ аз як насаби вобаста ба мероси ғании бадеӣ ва адабӣ аст, ки аксаран бо арзишҳое чун маҳорат, фидокорӣ ва назокат алоқаманд аст. Ин номест, ки бори таърих ва эҳтиром ба истеъдоди фавқулодаро дар худ дорад.
Калимаҳои калидӣ
Эҷод шуд: 10/1/2025 • Навсозӣ шуд: 10/1/2025