Абдумӯъмин
Маъно
Ин номи арабӣ аз "Абд" (банда) ва "ал-Мӯъмин" (Имондор) таркиб ёфтааст. "Ал-Мӯъмин" яке аз наваду нӯҳ номи Аллоҳ буда, ба маънои имони комили Ӯ ва бахшандаи имон аст. Аз ин рӯ, ин ном садоқати амиқ ба Худоро ифода карда, ба шахси диндор, содиқ ва боэътимод далолат мекунад.
Фактҳо
Ин номи мураккаби арабист, ки диндории амиқи исломиро инъикос мекунад. Ҷузъи аввал, «Абд», маънои «бандаи» ё «парастандаи»-ро дорад ва пешванди маъмул барои номҳои теофорӣ мебошад, ки бандагиро ба Худо ифода мекунанд. Қисми дуюм, «ал-Мӯъмин», яке аз 99 номи Худованд дар Ислом буда, маънои «Бахшандаи Имон», «Сарчашмаи Амният» ё «Боварибахш»-ро дорад. Якҷоя, маънои пурраи он «Бандаи Бахшандаи Имон» аст. Ин ном орзуи волидонро ифода мекунад, ки писарашон дар ибодати самимӣ зиндагӣ кунад ва мӯъмини содиқу устувор бошад ва амнияту имони худро комилан ба Худо супорад. Аз ҷиҳати таърихӣ, ин ном бо Абдулмӯъмин ибни Алӣ, пешвои асри 12, ки аввалин халифаи Давлати Ал-Муваҳҳидун гардид, машҳур аст. Ҳукмронии ӯ як давраи муҳими муттаҳидшавии Африқои Шимолӣ ва Ал-Андалус (Иберияи исломӣ)-ро дар бар гирифт ва ин номро дар таърихи ислом бо роҳбарии қавӣ ва давлатсозӣ ҳаммаъно кард. Гарчанде ки ин ном дар саросари ҷаҳони ислом вомехӯрад, имлои хоси он бо ҳарфи «о» аксар вақт ба таъсири забонии Осиёи Марказӣ ё форсӣ ишора мекунад, ки дар кишварҳое мисли Ӯзбекистон ва Тоҷикистон маъмул аст, ки дар он ҷо садоноки «ал»-и арабии классикӣ ба фонетикаи маҳаллӣ мутобиқ карда шудааст. Ин ҷозибаи пойдор ва мутобиқшавии фарҳангии ин номро дар минтақаҳои гуногун нишон медиҳад.
Калимаҳои калидӣ
Эҷод шуд: 9/27/2025 • Навсозӣ шуд: 9/27/2025