Абдулмаҷид
Маъно
Ин номи мардонаи арабӣ буда, аз ду қисм иборат аст. «Абдул» пешванди маъмул буда, маънои «бандаи»-ро дорад. Қисми дуюм, «Маҷид», яке аз номҳои зебои Худованд дар Ислом буда, маънои «пуршараф», «бузургвор» ё «боазамат»-ро дорад. Аз ин рӯ, номи пурра маънои «бандаи Пуршараф» ё «бандаи Боазамат»-ро ифода мекунад. Он шахсеро дар назар дорад, ки ба Худо содиқ буда, сифатҳои бузургворӣ ва эҳтиромро таҷассум мекунад.
Фактҳо
Ин номи классикии теофории арабӣ аст, ки маънояш бандагӣ ба Худоро ифода мекунад. Аз ҷиҳати этимологӣ, он аз "Абд ал-", ки маънояш "Бандаи..." аст ва "Маҷид", ки яке аз 99 номи Худо дар ислом, *Ал-Маҷид* мебошад, таркиб ёфтааст. Ин сифати илоҳӣ ба "Пуршараф", "Бузургвор" ё "Шоҳона" тарҷума мешавад. Аз ин рӯ, маънои пурраи ин ном "Бандаи Пуршараф" аст. Гузоштани чунин ном ба фарзанд як амали тақводорӣ буда, фурӯтаниро дар назди Худо ва умедеро, ки соҳиби ном зиндагии инъикоскунандаи сифатҳои наҷиб ва шарифи марбут ба ин сифати илоҳиро ба сар хоҳад бурд, ифода мекунад. Аз ҷиҳати таърихӣ, ин ном дар Империяи Усмонӣ шуҳрати назаррас пайдо кардааст. Султони 31-уми Усмонӣ, Абдулмаҷиди I (солҳои ҳукмронӣ 1839–1861), як соҳиби махсусан маъруфи ин ном аст. Давраи ҳукмронии ӯ бо ислоҳоти *Танзимот*, як давраи васеи навсозӣ, ки барои мустаҳкам кардани империя дар баробари фишорҳои беруна пешбинӣ шуда буд, муайян карда мешавад. Сарпарастии ӯ ба меъмории услуби ғарбӣ, аз ҷумла Қасри Долмабоғча дар Истанбул, низ мероси ӯро нишон медиҳад. Охирин халифаи ҷаҳони ислом Абдулмаҷиди II, як шоҳзодаи усмонӣ буд, ки пас аз барҳам додани султонат ин унвони диниро дошт. Ба далели ин иртибототи қавии таърихӣ ва маънои амиқи динии он, ин ном ва шаклҳои гуногуни он дар саросари ҷаҳони ислом, аз Африқои Шимолӣ ва Шарқи Наздик то Туркия, Балкан ва Осиёи Ҷанубӣ вомехӯранд.
Калимаҳои калидӣ
Эҷод шуд: 9/30/2025 • Навсозӣ шуд: 9/30/2025