Абдулҳаким
Маъно
Ин ном аз забони арабӣ сарчашма мегирад. Он аз ду унсур иборат аст: *‘Абд* (عَبْد) ба маънои "банда" ё "ғуломи", ва *ал-Ҳаким* (ٱلْحَكِيم) ба маънои "Ҳаким" (Доно), яке аз 99 номи Худо дар ислом. Ҳамин тавр, ин ном маънои "Бандаи Ҳаким"-ро дорад, ки шахсеро ифода мекунад, ки ба ҳикмат, бофаҳмӣ ва доварӣ сахт бахшида шудааст ва тавассути итоат ба ҳикмати илоҳӣ мекӯшад ин хислатҳоро дар зиндагии худ таҷассум кунад.
Фактҳо
Ин номи додашуда дар фарҳангҳои исломӣ, бахусус дар минтақаҳое, ки таъсири қавии арабӣ доранд, аҳамияти калон дорад. Этимологияи он аз арабӣ гирифта шудааст, ки "Абдул" маънои "бандаи" ва "Ҳаким" маънои "донишманд", "довар" ё "ҳоким"-ро дорад. Дар натиҷа, ин ном ҳамчун "Бандаи донишманд" ё "Бандаи довар" тарҷума мешавад, ки маъмулан ҳамчун "Бандаи ҳама доно" фаҳмида мешавад ва ба Аллоҳ (Худо) дар дини ислом ишора мекунад. Аз ин рӯ, он номи хеле эҳтиром ва муборак ҳисобида мешавад, ки зуд-зуд ба писарон дода мешавад, то тақво ва садоқатро баён кунанд. Маъруфияти ин ном аз ҳисоби аҳамияти амиқи динии он устувор аст ва бо хоҳиши инъикоси хислатҳои нек, ки бо ҳикмати илоҳӣ ва адолат алоқаманданд, садо медиҳад. Таърихан, шахсоне, ки ин номро доранд, дар давраҳо ва маконҳои гуногуне, ки бо илми исломӣ, идоракунӣ ва амалияи динӣ алоқаманданд, пайдо мешаванд. Шахсиятҳои таърихӣ метавонистанд олимон, доварон ё шахсоне бошанд, ки бо ҳикмат ё роҳбарии одилонаи худ маъруфанд. Истифодаи он дар бисёр кишварҳое, ки дар онҳо ислом амалӣ мешавад, аз ҷумла Шарқи Наздик, Африқои Шимолӣ ва қисматҳои Осиёи Ҷанубӣ паҳн шудааст. Истифодаи доимии ин ном аз таъсири пойдори эътиқодҳо ва арзишҳои исломӣ шаҳодат медиҳад ва ӯҳдадории имон ва ҷустуҷӯи ҳикматро ифода мекунад, ки занҷири пайвастаи анъанаҳоро инъикос мекунад, ки аз замонҳо мегузарад.
Калимаҳои калидӣ
Эҷод шуд: 9/29/2025 • Навсозӣ шуд: 9/29/2025