Асадбек
Маъно
Ин ном аз забонҳои форсӣ ва туркӣ сарчашма мегирад. Ин номи таркибӣ буда, "Асад" маънои "шер"-ро дошта, далерию қувват ва хислатҳои пешворо ифода мекунад ва "Бек" унвони туркии эҳтиром аст, ки ба "ҷаноб" ё "сардор" монанд буда, мақом ва нуфузро ифода мекунад. Бинобар ин, ин ном ба "сардори шер" ё "шери асил" тарҷума мешавад, ки шахсияти далер ва мақоми баланди шахсро нишон медиҳад. Одамоне, ки ин номро доранд, аксар вақт чун шахсони соҳиби шахсияти фармонфармо ва ҳисси қавии худшиносӣ қабул карда мешаванд.
Фактҳо
Ин номи мураккаб буда, решаҳои он ба ду анъанаи фарҳангии гуногун ва қудратманд бармегардад. Унсури аввал, «Асад», аз забони арабӣ гирифта шуда, маънои «шер»-ро дорад. Ҳам дар фарҳангҳои исломӣ ва ҳам тоисломӣ, шер рамзи пурқудрати ҷасорат, қувват ва подшоҳӣ буда, аксар вақт бо шахсиятҳои қаҳрамон ва пешвоён алоқаманд аст. Унсури дуюм, «-бек», унвони ифтихории таърихии туркӣ буда, ба маъноҳои «оғо», «сардор» ё «шоҳзода» баробар аст. Он анъанатан барои ифодаи ашрофзодагӣ ва мақоми баланди иҷтимоӣ дар байни халқҳои туркии Осиёи Марказӣ, Анатолия ва Қафқоз истифода мешуд. Омезиши ин ду унсур дар як номи воҳид шаҳодати синтези амиқи фарҳангӣ мебошад, ки дар Осиёи Марказӣ ба вуҷуд омадааст. Бо паҳн шудани ислом дар саросари минтақа, номҳои арабӣ ба таври васеъ қабул шуданд, аммо аксар вақт бо унвонҳо ва анъанаҳои номгузории туркӣ омехта мешуданд. Номи ҳосилшуда, ки маънои «Шер-Оғо» ё «Шери Асилзода»-ро дорад, ба соҳибаш сифатҳои илҳомбахши як пешвои ҷасур ва мӯҳтарамро мебахшад. Ин ном ҳамчун номи машҳур ва мӯҳтарам боқӣ мондааст, бахусус дар кишварҳое чун Ӯзбекистон, Қирғизистон ва Қазоқистон, ки мероси ифтихоромезеро инъикос мекунад, ки ҳам анъанаҳои пешвоии туркӣ ва ҳам қудрати рамзии ҷаҳони исломро гиромӣ медорад.
Калимаҳои калидӣ
Эҷод шуд: 9/26/2025 • Навсозӣ шуд: 9/26/2025