Одил
Маъно
Ин номи маъмул аслан арабӣ буда, аз решаи калимаи "ʿadl" (عدل) ба маънои адолат, инсоф ва баробарӣ гирифта шудааст. Ҳамчун ном, он ба шахси одил, росткор ва бошараф ишора намуда, усулҳои адолатпарвариро таҷассум мекунад. Ин номест, ки маънои амиқи поквиҷдонӣ ва беғаразиро дар бар мегирад.
Фактҳо
Ин ном таърихи бой дорад, ки аз забони арабӣ сарчашма мегирад, ки дар он "одил", "одилона" ё "росткор" -ро ифода мекунад. Он аз решаи сегонаи ع-د-ل (ʿ-d-l) гирифта шудааст, ки асосан мафҳумҳои тавозун, баробарӣ ва росткориро ифода мекунад. Аҳамияти амиқи он дар фарҳанги исломӣ аз алоқамандии он бо яке аз 99 номи Аллоҳ, *Ал-Адл*, ки маънои "Одил" -ро дорад, бармеояд. Дар тӯли таърих, он аксар вақт ҳамчун унвон барои ҳокимони мӯҳтарам ва довароне қабул карда мешуд, ки бо беғаразӣ ва одилонагии худ маъруф буданд, ба монанди султони бонуфузи Айюбиён Ал-Одил I, бародари Салоҳиддин, ки дар охири асри 12 ва аввали асри 13 ҳукмронӣ мекард. Ҳамчун номи додашуда, маънои неки он маъруфияти васеъ ва пойдори онро дар саросари минтақаҳои ҷуғрофии васеъ таъмин кардааст. Он дар саросари Ховари Миёна, Африқои Шимолӣ, нимҷазираи Ҳиндустон, Осиёи Ҷанубу Шарқӣ ва қисматҳои Осиёи Марказӣ, инчунин дар байни ҷамоатҳои мусулмонон дар Ғарб маъмул аст. Истифодаи пайвастаи он дар саросари фарҳангҳои гуногун як интизори умумии адолат ва якпорчагиро нишон медиҳад ва онро интихоби пурқувват ва мӯҳтарам барои садсолаҳо месозад.
Калимаҳои калидӣ
Эҷод шуд: 9/26/2025 • Навсозӣ шуд: 9/27/2025