Абулфайз
Маъно
Аз забони арабӣ пайдо шуда, ин ном унсурҳои "Абу"-ро, ки маънои "падари"-ро дорад, ва "ал-Файз"-ро, ки маънои "саховат" ё "фаровонӣ"-ро дорад, муттаҳид мекунад. Номи пурра ба маънои аслии худ "падари саховат" тарҷума мешавад, ки шахсеро ифода мекунад, ки бо саховатмандӣ ва некӯкорӣ фарқ мекунад. Ҳамчун унвони тавсифӣ, он ишора мекунад, ки дорандаи он шахси саховатпеша ва манбаи шукуфоӣ ва файз барои атрофиёнаш мебошад.
Фактҳо
Номи арабӣ дошта, маънояш айнан "падари фаровонӣ" ё "падари файзу баракат" аст. Ҷузъи "Абу", ки маънояш "падари" аст, унсури маъмул дар номгузории арабӣ буда, аксар вақт *куня* ё сифати текнонимиро ташкил медиҳад, ки робитаи амиқро бо сифат ё шахсе, ки аз паи он меояд, нишон медиҳад. Дар ин ма context, он орзуи онро ифода мекунад, ки соҳибаш сарватро таҷассум кунад ё ба вуҷуд орад, баракатҳо ё ҳисси фаровони бахт. Аз ин рӯ, он дар тӯли таърих дар фарҳангҳои исломии Ховари Миёна, Осиёи Марказӣ ва қисматҳои Осиёи Ҷанубӣ маъқул буд, ки орзуҳои мусбати волидонро барои фарзандони худ инъикос мекунад. Ном махсусан аз тариқи робитааш бо **Абулфайзхон**, охирин ҳокими сулолаи Аштархониёни хонигарии Бухоро, ки дар Осиёи Марказӣ дар нимаи аввали асри 18 (1702-1747) ҳукмронӣ кардааст, шӯҳрати таърихӣ пайдо кард. Ҳукмронии ӯ, гарчанде ки нишонаи таназзули сулолаи ӯ ва болоравии манғитҳо буд, номро дар дохили ривояти таърихии минтақа, бахусус дар он чизе, ки ҳоло Ӯзбекистон ва Тоҷикистон аст, устуворона мустаҳкам кард. Ин робита онро бо акси садои қудрати таърихӣ ва нуфуз дар байни мардуми форсизабон ва туркзабоне, ки анъанаҳои исломиро қабул кардаанд, фаро гирифта, имрӯз ҳам дар ин фарҳангҳо истифода мешавад ва эҳсоси мерос ва маънои некбиниро дорад.
Калимаҳои калидӣ
Эҷод шуд: 9/28/2025 • Навсозӣ шуд: 9/28/2025