بهزاد
معنی
این نام ریشه فارسی دارد. این نام از دو بخش تشکیل شده است: «به» به معنای «خوب» یا «بهترین»، و «زاد» به معنای «اصل»، «تولد» یا «نژاد». بنابراین، این نام به معنای فردی با اصالت، نجیب‌زاده یا از دودمانی عالی است. این نام اغلب به ویژگی‌هایی چون شرافت، فضیلت و جایگاه اجتماعی والا اشاره دارد.
حقایق
این نام ریشه‌های عمیقی در فرهنگ‌های فارسی و ترکی دارد، به‌ویژه با دوران تیموریان مرتبط است. این نام از واژه فارسی «به» به معنای «خوب» یا «عالی»، در ترکیب با «زاد» که احتمالاً گونه‌ای از «زاده» به معنای «متولد شده» است، گرفته شده است. بنابراین، این نام عموماً معنای «نیک‌زاده»، «اصیل» یا «فرزند ممتاز» را می‌رساند. شهرت آن به شدت با نام کمال‌الدین بهزاد، نگارگر نامدار ایرانی قرن پانزدهم، گره خورده است که آثار هنری نفیس و چیره‌دستی‌اش در این هنر، اعتبار عظیمی برای این نام به ارمغان آورد. اهمیت فرهنگی این نام فراتر از معنای تحت‌اللفظی و ارتباط آن با نبوغ هنری است. این نام بازتاب‌دهنده دوره‌ای تاریخی از شکوفایی فرهنگی بزرگ در آسیای مرکزی و ایران است که مشخصه آن حمایت از هنر، دانش و فعالیت‌های فکری بود. داشتن این نام، تداعی‌گر تباری است که به میراث غنی هنری و ادبی متصل است و اغلب با ارزش‌هایی چون مهارت، تعهد و ظرافت همراه است. این نامی است که سنگینی تاریخ و تحسین استعدادهای استثنایی را با خود حمل می‌کند.
کلمات کلیدی
ایجاد شده: 10/1/2025 • به‌روزرسانی شده: 10/1/2025