عبدالستار
معنی
این نام ریشه عربی دارد و ترکیبی از «عبد» (به معنی بنده) و «ستار» (به معنی پوشاننده یا بخشنده) است. از این رو، به معنای «بندهٔ پوشاننده» یا «بندهٔ بخشنده» است و به خداوند اشاره دارد. این نام بیانگر فردی است که تجسم فروتنی و بندگی است، یا به بخشندگی و رازداری شهرت دارد.
حقایق
این نام ریشه‌های عمیق تاریخی و فرهنگی در سنت‌های اسلامی دارد و به‌ویژه در آسیای مرکزی و سایر مناطق با اکثریت مسلمان رایج است. این یک نام مرکب عربی است که جزء اول آن، «عبد-»، به معنای «بنده» یا «غلام» است. جزء دوم از «الستار» گرفته شده است که یکی از ۹۹ نام خداوند (اسماء الحسنی) در اسلام است. «الستار» به معنای «پوشاننده» یا «پنهان‌کننده» ترجمه می‌شود و به صفت خداوند در پوشاندن گناهان و عیوب مخلوقاتش و ارزانی داشتن رحمت و محافظت اشاره دارد. بنابراین، این نام به معنای «بنده پوشاننده» یا «بنده پوشاننده عیوب» است و حس عمیقی از بندگی، فروتنی و شناخت صفات الهی را در خود دارد. سنت نام‌گذاری با ترکیب «عبد-» با یکی از نام‌های خداوند در فرهنگ اسلامی بسیار مورد احترام است و بازتاب‌دهنده تقوا و تمایل به تکریم ذات الهی است. چنین نام‌هایی قرن‌هاست که در سراسر جهان اسلام، به‌ویژه در مناطقی با سنت‌های قوی صوفیانه و سوابق علمی اسلامی، رایج بوده‌اند. رواج آن در کشورهای آسیای مرکزی مانند ازبکستان، تاجیکستان و افغانستان، در کنار مناطقی از خاورمیانه، گواهی بر نفوذ پایدار زبانی و مذهبی تمدن عربی و اسلامی در این مناطق است، جایی که برای طلب برکت و ابراز سرسپردگی مادام‌العمر به ایمان انتخاب می‌شود.
کلمات کلیدی
ایجاد شده: 9/27/2025 • به‌روزرسانی شده: 9/27/2025