عبدالرزاق
معنی
این نام از عربی سرچشمه می‌گیرد و از عناصر 'عبد' و 'الرزاق' تشکیل شده است. کلمه 'عبد' به معنای "بنده" است، در حالی که 'الرزاق' یکی از نام‌های خدا در اسلام است و به معنای "روزی‌دهنده مطلق" یا "تامین‌کننده" می‌باشد. در مجموع، این نام به "بنده روزی‌دهنده مطلق" ترجمه می‌شود. این یک نام تئوفوریک است که نشان‌دهنده ارادت عمیق مذهبی است و ایمان یک خانواده به خداوند را به عنوان منبع نهایی تمام روزی و برکات برای فرزند بیان می‌کند.
حقایق
این نام ریشه عربی دارد و از ریشه *عبد* (به معنی "بنده" یا "غلام") و *الرزاق* (یکی از نود و نه نام خداوند، به معنی "فراهم کننده روزی" یا "نگهدارنده") گرفته شده است. بنابراین، معنی کامل نام "بنده فراهم کننده روزی" یا "غلام نگهدارنده" است. این سنت نامگذاری ثئوفوریک، که در آن فرد به عنوان بنده یا پرستنده خدا نامگذاری می شود، عمیقاً در سنت اسلامی ریشه دارد و منعکس کننده حس عمیق از ارادت و اتکا به مشیت الهی است. چنین نام‌هایی در سراسر جهان اسلام، به‌ویژه در مناطقی با میراث فرهنگی قوی اسلامی، رایج است. از نظر تاریخی، افرادی که این نام را دارند، بخشی از جوامعی بودند که در آن ایمان نقش محوری در زندگی روزمره و هویت ایفا می‌کرد. عمل اعطای چنین نامی بر اهمیتی که برای شناخت صفات خداوند و اذعان به وابستگی بشریت به او قائل شده است، تأکید می‌کند. در طول قرن‌ها، این نام پذیرفته و از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است و به بخشی مهم از هویت شخصی و خانوادگی در جوامع مسلمان در سراسر مناظر جغرافیایی و زبانی متنوع، از خاورمیانه و شمال آفریقا تا جنوب آسیا و فراتر از آن تبدیل شده است.
کلمات کلیدی
ایجاد شده: 10/1/2025 • به‌روزرسانی شده: 10/1/2025