عبدالرئوف
معنی
این نام ریشه عربی دارد. این نام از دو جزء تشکیل شده است: «عبد» به معنای «بنده» یا «غلام»، و «الرئوف» که یکی از ۹۹ نام خداوند به معنای «بسیار مهربان»، «دلسوز» یا «با رأفت» است. بنابراین، این نام به معنای «بندهٔ آن ذات مهربان» یا «بندهٔ آن ذات دلسوز» است. این نام بیانگر شخصی است که وقف و تجسم صفات مهربانی، دلسوزی و رأفت در اعمال و شخصیت خود است.
حقایق
این نام شخصی دارای وزن تاریخی و فرهنگی قابل توجهی است که در درجه اول ریشه در سنت‌های اسلامی دارد و در جوامع مختلف مسلمان، به‌ویژه در آسیای مرکزی، شبه‌قاره هند و بخش‌هایی از خاورمیانه و شمال آفریقا یافت می‌شود. این یک نام مرکب است که «عبد» به معنای «بنده» و «رئوف» به معنای «مهربان»، «دلسوز» یا «با شفقت» است. بنابراین، این نام به «بنده [خداوند] مهربان» ترجمه می‌شود. این نام مستقیماً به یکی از صفات الهی الله در اسلام اشاره دارد که در قرآن ذکر شده است. نام‌گذاری فرزند با این نام، بازتاب آرزویی عمیق برای آن است که کودک فضایل رحمت و شفقت را در خود تجسم بخشد و زندگی خود را وقف خدمت به قدرتی برتر و خیرخواه کند. استفاده از چنین نام‌هایی گواهی بر نفوذ پایدار الهیات اسلامی و تأکید آن بر صفات الهی به‌عنوان اصول راهنما برای رفتار انسان است. از نظر تاریخی، افرادی که این نام را داشته‌اند، شخصیت‌های برجسته‌ای در حوزه‌های مختلف از جمله دانشوری، رهبری دینی و مدیریت دولتی بوده‌اند. رواج آن نشان‌دهنده تمایل گسترده والدین برای اعطای نامی به فرزندانشان است که هم از نظر معنوی پرمعنا و هم از نظر فرهنگی طنین‌انداز باشد. بافت فرهنگی این نام عمیقاً با مفهوم *توحید* (یگانگی خداوند) و اهمیت الگوبرداری از صفات الهی در هم تنیده است. این نامی است که حامل برکات ذاتی و امید به یک زندگی پرفضیلت است و بازتاب‌دهنده احترام عمیق به صفات خداوند در دین اسلام و تمایل به این است که فرد آن صفات را در سفر زمینی خود منعکس کند.
کلمات کلیدی
ایجاد شده: 9/27/2025 • به‌روزرسانی شده: 9/27/2025