عبدالرشید
معنی
این نام ریشه عربی دارد و از دو جزء تشکیل شده است: عبد، به معنای "بنده، پرستنده،" و الرشید، یکی از ۹۹ نام خداوند، به معنای "هدایت‌شده" یا "آن که به راه راست هدایت می‌کند." بنابراین، این نام به معنای "بنده هدایت‌شده" است. این نماد پرهیزگاری و ارادت به خداوند است و به فردی اشاره دارد که جویای هدایت است و می‌کوشد تا بر اساس اصول حق زندگی کند.
حقایق
این نام، یک نام رایج در فرهنگ‌های اسلامی است که در یک منطقه جغرافیایی گسترده از غرب آفریقا تا جنوب شرقی آسیا و در سراسر خاورمیانه و آسیای مرکزی یافت می‌شود. اجزای آن از زبان عربی گرفته شده است: «عبد» به معنای «بنده» یا «غلامِ»، همراه با «الرشید» که یکی از ۹۹ نام خداوند در اسلام است. «الرشید» به «هدایت‌شده به راه راست»، «راهنمای به مسیر درست» یا «خردمند» ترجمه می‌شود. بدین ترتیب، این نام کامل به معنای «بندهٔ هدایت‌شده به راه راست» یا «بندهٔ راهنمای به مسیر درست» است و بیانگر سرسپردگی و تسلیم در برابر خداوند است، و در عین حال مفاهیمی از خرد و رفتار شایسته را نیز در بر دارد. استفاده گسترده از نام‌هایی که با «عبد» و به دنبال آن یکی از نام‌های خداوند ساخته می‌شوند، بازتاب‌دهنده اصل اساسی اسلامی «توحید»، یعنی یگانگی خداوند، و تمایل به تجسم بخشیدن به صفات الهی در زندگی فرد است.
کلمات کلیدی
ایجاد شده: 9/25/2025 • به‌روزرسانی شده: 9/25/2025