عبدالرحمن
معنی
این نام ریشه‌ای عربی دارد. ترکیبی است از "عبد" به معنای "خدمتکار" یا "بنده" و "الرحمن" که یکی از ۹۹ نام خداوند به معنای "بسیار بخشنده" یا "بسیار مهربان" است. بنابراین، این نام به معنای "بنده بسیار بخشنده" است که نشان‌دهنده تقوا و ارادت به خداست. این نام، ویژگی‌هایی چون فروتنی، مهربانی و شفقت را که از بندگی چنین خدای بخشنده‌ای ناشی می‌شود، در بر دارد.
حقایق
این نامی با ریشه عربی است که از ترکیب نام شخصی «عبد» (به معنای «بنده» یا «غلام») و نام الهی «الرحمن» (به معنای «بخشنده‌ترین» یا «مهربان‌ترین») ساخته شده است. این ترکیب به معنای «بنده بخشنده‌ترین» یا «بنده مهربان‌ترین» است که نشان‌دهنده ارادت عمیق به خداوند در سنت اسلامی است. این نام به‌ویژه در مناطق آسیای مرکزی و آسیای جنوبی، جایی که اسلام حضور تاریخی قابل توجهی دارد، رایج است و اغلب به عنوان نشانه‌ای از هویت دینی و تبار خانوادگی از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود. از نظر تاریخی، افرادی با این نام در اقشار مختلف زندگی، از جمله علما، حاکمان و شهروندان عادی، یافت شده‌اند که به بافت فرهنگی جوامع خود کمک کرده‌اند. رواج آن، نفوذ پایدار سنت‌های نام‌گذاری اسلامی و تأکید بر صفات الهی به عنوان منابع الهام و هویت شخصی را برجسته می‌کند. تنوعات آوایی و املایی این نام را می‌توان در میان گروه‌های زبانی مختلف تحت تأثیر زبان عربی مشاهده کرد که این امر، انتشار فرهنگی گسترده آن را بیشتر نشان می‌دهد.
کلمات کلیدی
ایجاد شده: 9/25/2025 • به‌روزرسانی شده: 9/25/2025