عبدالقهار
معنی
این نام ریشه عربی دارد و یک نام ترکیبی است. جزء اول، «عبد»، به معنای «بنده» یا «غلام» است. جزء دوم، «کهور»، از «قهار» گرفته شده است که یکی از ۹۹ نام الله به معنای «چیره شونده» یا «مسلط» است. بنابراین، این نام به معنای «بندهٔ چیره شونده» یا «بندهٔ مسلط» است. این نام بیانگر آن است که فردی به نام عبدالقهار، شخصی متدین، فروتن و تسلیم قدرت و اقتدار خداوند است و اغلب، تجسمی از قدرت و پایداری است.
حقایق
این نام یک نام قدرتمند تئوفوریک با ریشه عربی است که عمیقاً در سنت اسلامی ریشه دارد. این نام از دو بخش تشکیل شده است: «عبد»، به معنای «بنده» یا «پرستش‌کننده»، و «القهار»، یکی از ۹۹ نام خداوند (اسماء الحسنی) در اسلام. القهار به «غالب»، «تسخیرکننده» یا «همیشه غالب» ترجمه می‌شود که نشان‌دهنده قدرت مطلق خدا برای غلبه بر تمام موانع و شکست دادن تمام مخالفان است. بنابراین، معنای کامل این نام «بنده غالب» است. دادن این نام به کودک، بیانگر تقوای عمیق است که منعکس‌کننده تمایل خانواده به این است که کودک زندگی متواضعانه و وقف‌شده‌ای را تحت حمایت اقتدار نهایی خداوند داشته باشد. املا خاص، به‌ویژه با «ک» به‌جای «ق» و صدای مصوت «او»، به شیوع فرهنگی قوی آن در آسیای مرکزی، به‌ویژه در میان جمعیت‌های ازبک و تاجیک، اشاره دارد. در حالی که اجزای نام کاملاً عربی هستند، تلفظ و آوانویسی آن توسط آواشناسی زبان‌های فارسی و ترکی شکل گرفته است. این تغییر، دامنه وسیع فرهنگ اسلامی و چگونگی تطبیق نام‌های مذهبی اصلی در ساختار زبانی مناطق مختلف را برجسته می‌کند. این نام، گواهی بر میراث مشترکی است که در عین حال در جهان اسلام جهانی و در بیان خود متمایزاً محلی است.
کلمات کلیدی
ایجاد شده: 9/28/2025 • به‌روزرسانی شده: 9/28/2025