عبدالباسط
معنی
این نام ریشه در عربی دارد و از ترکیب دو عنصر تشکیل شده است: «عبد» به معنای «بنده» و «الباسط»، یکی از 99 نام خداوند که به معنای «گستراننده» یا «بخشنده» است. در مجموع، به معنای «بنده گستراننده» یا «بنده بخشنده» ترجمه می شود. این نام عمیقاً محترمانه، دلالت بر ارتباط با سخاوت الهی و فیض گسترده دارد. افرادی که این نام را دارند اغلب به عنوان افرادی دارای ویژگی های گشودگی، خیرخواهی و تمایل به مشارکت و تسهیل رشد دیده می شوند که منعکس کننده ماهیت گسترده ای است که ریشه الهی آن نشان می دهد. این نام حاکی از شخصی متمایل به فراوانی، هم در دریافت و هم در بخشش است.
حقایق
این نام، احتمالاً ریشه در آسیای میانه دارد، به طور خاص در میان جوامع ازبک یا تاجیک، و نشان دهنده ترکیبی از تأثیرات فرهنگی عربی و فارسی است. "عبدو" از کلمه عربی "عبد" گرفته شده است که به معنای "بنده" یا "پرستنده" است و معمولاً به عنوان قسمت اول یک نام تئوفوریک استفاده می شود، نامی که نام خدا را در خود جای می دهد. قسمت دوم، "باسط"، اگرچه کمتر رایج است، اما به ریشه های فارسی اشاره دارد و به طور بالقوه به مفهوم "سخاوت" یا "گسترش دهنده" مربوط می شود (مرتبط با "بسط" به معنای گسترش). در مجموع، این نام کامل معنایی شبیه به "بنده خدای بخشنده" یا "پرستنده خدای گسترده (یا فراگیر)" را القا می کند. قراردادهای نامگذاری در این منطقه اغلب نشان دهنده ارادت و ارتباط با ایمان اسلامی است، با نام هایی که برای القای صفات مثبت و برکت به کودک انتخاب می شوند. این نام همچنین به طور ضمنی دلالت بر پایبندی به میراث فرهنگی دارد که به شدت تحت تأثیر سنت های صوفی و احترام به صفات الهی است.
کلمات کلیدی
ایجاد شده: 9/28/2025 • به‌روزرسانی شده: 9/28/2025